γευσιγνωσία δεύτερη

Κι αν ακόμα είμαι ζαλισμένη από το χορό τον περίεργο των χρωμάτων και το άρωμα της πόλης με συνοδεύει σε κάθε χτύπο της καρδιάς μου, τώρα πια νιώθω πιο στέρεα τα βήματά μου και δεν περπατώ στα σύννεφα. Τώρα πια βρίσκομαι σε λιβάδι με παπαρούνες και πράσινη βλάστηση στρωμένη ώσπου φτάνει το μάτι, τώρα πια ο ήλιος που υψώνεται κάθε πρωί και τρυπώνει απ τη χαραμάδα στο μικρό μου δωμάτιο είναι πιο ζεστός και πιο φωτεινός. Αισθάνομαι να κρατώ στο χέρι μπαλόνια˙ μπαλόνια πολύχρωμα κρατώ στο δεξί χέρι κι ετοιμάζομαι να τα αφήσω ελεύθερα στο γαλάζιο ουρανό να σχηματίσουν αερόστατα. Έχω τόσα πολλά μπαλόνια στο χέρι, θέλω τόσο πολύ να τα αφήσω να πετάξουν, δεν το σκέφτομαι καν, τα αφήνω και φεύγουν, πετούν μακριά μαζί με τα πουλιά.