Την ευτυχία ψάχνοντας να βρω
πήγα ταξίδια μακρινά
γνώρισα κόσμο όμορφο
γλυκό φαΐ, γλυκό πιοτό δοκίμασα.
Μα όλοι οι τόποι, ίδιοι μου φάνηκαν
παντού το ηλιοβασίλεμα το ίδιο με πονούσε
και του αγέρα η αύρα την ανάσα μου έκοβε.
Το πράσινο το μπλε και το λευκό
στον ίδιο καμβά πάλευαν
και φιλιώνανε.
Μα δεν μου φτάνανε.
Φίλους πολλούς στον ώμο άγγιξα απαλά
χαμόγελο ζεστό τους χάρισα.
Αγκαλιασμένοι σεργιανίσαμε σοκάκια χαρούμενα και φωτεινά.
Ήταν ωραία
Μα δεν μου φτάνανε
Δεν έμαθα ούτε να μιλώ ούτε να σιωπώ.
Μισή πορεύτηκα.
Μέχρι που τα δικά σου βήματα
στη πόρτα της καρδιάς μου στάθηκαν.
Σ’ ένα ταξίδι αλλιώτικο με κάλεσες.
Για να σ’ ακούσω μάτωσα
για να σε καταλάβω έσβησα όσα νόμιζα πως ήξερα
Δεν ήθελες να πας ταξίδια εξωτικά,
ούτε το φεγγάρι και τ’ άστρα σ’ ένοιαζαν.
Δεν ήθελες να φας ούτε να πιεις
αυτά που με χαρά σου ετοίμασα.
Κι έτσι έγινε και έμαθα να στρώνω αλλιώς το τραπέζι
και μέσα σου να ταξιδεύω το ταξίδι της αγάπης.
Μέχρι που εκείνη τη στιγμή
Την μυστήρια κι ευλογημένη
που στα πικρά μου δάκρυα
είδα την μικρή, μισή μου εικόνα,
μια χαραμάδα τόση δα, άνοιξε στην καρδιά μου.
Ξεχείλισε ο πόνος και το φως
Τώρα ξέρω πως όταν η καρδιά μου διάπλατα ανοίξει
ολόκληρος μέσα για να μπεις
Φωνή ωδίνης δυνατή θα κλάψω
κι εσύ δεν θάσαι πια ο άλλος
κι εγώ δεν θάμαι πια μισή.
Ώστε ουκέτι εισί δύο αλλά σαρξ μία.
3 σχόλια:
oraio poihma, maria!h texnh ths ypomonhs omos de didasketai kai sto metaxy kaneis ta idia lathi les kai pote de tha allaxei h tyxh soy...uliko gia neo poihma?
ενδιαφέρον μαρία. αν μη τι άλλο το άλλο μας μισο μας κάνει πολύ πιο ζόρικη και ενδιαφέρουσα τη ζωή.
Μέσα από τα λάθη μου γνώρισα την μικρή μου φύση.
Μέσα από τα λάθη μου είδα το μεγάλο μου εγώ.
Μέσα από τα λάθη μου έμαθα να κάνω το ταξίδι της αγάπης.
Κι αν δεν είχε αγκάθια και δάκρυα και πόνο ποιο θα ήταν το ώφελος;
Δημοσίευση σχολίου